چرا تاریخ؟
مسئله بودگی تاریخ برای ما، همواره از این جهت بوده که به راهگشا بودن تاریخ در مواجهه با هجوم انواع چالش‌ها و بحران‌ها باور داریم. چرا که تاریخ می‌تواند دریچه‌هایی به جهان سنت بگشاید و از این رهگذر عقلانیت موجود در گذشته به همراه تجربه‌های تاریخی، بازخوانی شده و الهام‌بخش یافتن راه‌هایی برای برون‌رفت از مشکلات کنونی شود.

چرا عباسیان؟
در این مواجهه با تاریخ، دوره‌ی عباسیان از جهت سنخ چالش‌ها و وضعیتی که داشته، شباهتی کلی با چالش‌های حکمرانی در عصر کنونی و وضعیت فعلی دارد. یعنی همانگونه که مذهب شیعه در دل دوره عباسیان قرار داشت و برای حفظ و تقویت و توسعه خود تلاش می‌کرد، اکنون ایران اسلامی در دل یک تمدن فراگیر به نام مدرنیته واقع شده و برای پیشبرد اهداف خود می‌کوشد. در نتیجه ما نیازمند بازخوانی این دوره از تاریخ هستیم تا بدین وسیله عقلانیت موجود در تاریخ را برای روشن ساختن مسیر آینده، استنطاق کنیم.
تذکر این نکته ضروری است که بررسی دوره عباسیان به صورت مسئله‌مند و همراه با شناسایی سرفصل‌های مطرح شده، به دنبال پروژه بررسی تاریخ امویان و نسبت آنها با سکولاریزم و جهان مدرن است.

چرا تمدّن مُمَوَّهه؟
تعبیر «مدینه مموهه» را اولین بار فارابی در کتاب «المله» به کار می‌برد. «مموهه» ریشه در کلمه «ماء» دارد و به معنای آب بستن به امری است. در ادبیات معاصر عرب به معنای کلک زدن و فریب دادن و وارونه نشان دادن قضیه هم آمده است. از این رو می‌توان گفت مدینه مموهه چیزی که نیست را وانمود می‌کند. یعنی در حالیکه یک مدینه جاهله است، خود را مدینه فاضله نمایش می‌دهد. غرض حاکم در چنین مدینه‌ای، دنیوی است، اما اظهار می‌کند کاری که می‌خواهد انجام بدهند معنوی و الهی است. افراد هم در مدینه مموهه می‌دانند این امر خلاف است اما فرهنگ‌سازی می‌کنند و به دیگران وانمود می‌کنند که حق است.
از این رو اگر تمدن عباسیان را آغازی بر یک تمدن مموهه بدانیم، امتداد آن در روزگار کنونی تمدن مدرن است که به بسیاری از امور نیک در ساحت حکمرانی وانمود می‌کند درحالیکه آنگونه نیست.