این مصاحبه شامل دیدگاه‌های حجت‌الاسلام فلاح در مورد ماهیت فعلی و آرمانی دانشگاه است. ایشان معتقدند که پیرامون ارائه تعریف از دانشگاه، دانش، و ایده و الگوی نهاد علم دانشگاهی باید تأمل شود.
استاد فلاح بر این باور است که: «برخلاف نگاه غربی که علم را صرفاً بازتاب واقعیت بیرونی می‌داند و قداستی برای آن قائل نیست، از منظر اسلامی، دانش حصولی و حضوری دارد و می‌توان از مفهومی مانند «ارتحال علم» (مرگ دانش در صورت عدم عمل به آن) سخن گفت. همچنین باید دانست که علم در نگاه اسلامی قداست دارد.
یکی از مسائل کلیدی در این بحث، تمایز میان «تحول» و «بهبود» است. بهبود، رفع نقص در چارچوب موجود است، اما تحول، تغییر مبانی و بنیادهاست. انقلاب اسلامی با هدف تحول تمدنی رخ داد و لذا نیاز به مبانی متفاوت دارد. همچنین باید دانست که تحول واقعی شامل احترام به انسان، استعدادها، تاریخ و زندگی است.
دانشگاه کنونی ایران عمدتاً متأثر از الگوی غربی است که خداوند را در تعریف علم و فضای دانشگاه راه نمی‌دهد. این مدل بر نگاه زمینی محض و تجربه تأکید دارد و حقیقت را نسبی می‌بیند. این رویکرد منجر به آشفتگی ارزشی و فکری در دانشجویان ایرانی می‌شود، زیرا هویت ایرانی و اسلامی اجازه انطباق کامل با الگوی غربی را نمی‌دهد.
انسان مطلوب دینی دارای آرامش، احترام به دیگران، حس اخوت و تمایل به ازخودگذشتگی است و به آرمان‌های متعالی نیاز دارد. نظام آموزشی فعلی در ایجاد این آرمان‌ها ناتوان است. محیط دانشگاه (شامل همه عناصر آن، حتی نگهبان یا درختان) در تربیت انسان تأثیرگذار است.
راهکار اصلی نه اصلاح دانشگاه موجود که مانند ویرایش چیزی است که اساساً مشکل دارد، بلکه تأسیس یک نهاد اصیل و ناب جدید است. این نیازمند یک ایده نیرومند است که بتواند اجزای دانشگاه را بازتعریف کند و مبانی تمدنی جدیدی ارائه دهد. دین به عنوان منبعی از ایده‌های عمیق و چندوجهی، می‌تواند این ایده را فراهم کرده و جهت‌گیری ثابتی به دانشگاه بدهد. دانشگاه باید طرح موفقیت مبتنی بر مبانی الهی داشته باشد. اتصال به محیط‌های ناب فکری و دینی برای دانشجویان ضروری است تا هویتشان عمق یابد.