ناگهان انقلاب؛ این توصیفی است از سوی برخی اندیشمندان درباره‌ی انقلاب اسلامی ایران، که حاکی از دو ناتوانی است. ناتوانی از پیش‌بینی انقلاب اسلامی و ناتوانی از تحلیل آن با ساختارهای نظری موجود.
اریک هابسبام به عنوان یکی از مورخان و صاحب‌نظران انگلیسی می‌گوید: انقلاب اسلامی ایران، اولین جنبش اجتماعی در دوران معاصر است که سنت سال‌های ۱۷۸۹[انقلاب فرانسه] و ۱۹۱۷ [انقلاب روسیه] را رد کرده است. به اعتقاد او در انقلاب فرانسه، «بورژوازی» فرانسه علیه «اشراف» به‌پاخاست و در انقلاب روسیه نیز طبقه‌ی «پرولتاریا» علیه بورژوازی قیام کرد. یعنی هر دوی انقلاب‌ها دارای «خاستگاه طبقاتی» بودند در حالی‌که در انقلاب اسلامی ایران چنین موضوعی مشاهده نشد.

همچنین “میشل فوکو” جامعه‌شناس پست‌مدرن فرانسوی نیز می‌گوید مبتنی بر انقلاب‌هایی که در قرن بیستم در جهان برای سرنگونی نظام‌های سیاسی رخ داده، بیش از آن‌که احساسات تند لازم باشد، اسلحه، ستاد فرماندهی، تدارکات و ابزار لازم مورد نیاز است. اما آن‌چه در ایران اتفاق افتاده دقیقاً خلاف این موضوع را نشان می‌دهد. در انقلاب اسلامی ایران، انسانِ فارغ از هرگونه «وابستگی طبقاتی»، بدون توسل به مبارزات مسلحانه و خشونت‌آمیز در مقابل رژیمی که کاملاً مجهز به ابزار نوین نظامی بود قرار گرفت.
به همین علت فوکو از تعبیر «انقلابی با دست‌های تهی» برای انقلاب اسلامی استفاده می‌کند؛ انقلابی که نه شبیه انقلاب‌های بزرگ دنیا بود، و نه شبیه انقلاب‌های دهه‌های میانی قرن بیستم.

چارلز کورزمن استاد دانشگاه کارولینای شمالی نیز در توضیح انقلاب اسلامی می‌گوید: ما با یک ضدتبیین مواجه هستیم. بدین معنا که این انقلاب اساسا اندیشیدنی نبود و لذا قابل پیش بینی هم نبود. وقتی انقلاب اسلامی را نتوان با نظریات انقلابی در دنیا توضیح داد، در واقع یعنی پدیده‌ی نویی رخ داده که متفاوت از انقلاب‌های فرانسه، انقلاب صنعتی بریتانیا و انقلاب روسیه و… است.

همین اعتراف به عدم تشابه میان انقلاب اسلامی با سایر انقلاب‌های جهانی سبب شد تا ما در مقام مقایسه‌ی انقلاب اسلامی ایران با انقلاب فرانسه، روسیه و برخی نهضت‌های اسلامی مانند انقلاب الجزایر و… برآییم و به این پرسش‌ها پاسخ دهیم: «آیا انقلاب اسلامی در راستای انقلاب‌های مدرن صورتبندی می‌شود؟» همچنین «آیا انقلاب اسلامی را می‌توان در ادامه نهضت‌های اسلامی معاصر تحلیل کرد؟»
سپس به این پرسش رسید که «آیا همچنان که انقلاب‌های مدرن جهانی در مسیر انقلابی‌زدایی افتادند، انقلاب اسلامی نیز به این ورطه گرفتار خواهد آمد؟»

در این دوره آموزشی بناست اساتید علاوه بر تبیین نظریه‌های انقلابی موجود، به توضیح انقلاب فرانسه و روسیه و نهضت‌های اسلامی مانند الجزائر و مصر و همچنین نهضت مشروطه بپردازند.