آیا در دستگاه دینداری، چیزی به نام توصیف نظام‌مند زندگی شامل تبیین ساختار دنیا پیرامون هدفش و قواعد مدیریتی مدیر این مجموعه در عرصه‌های مختلف زندگی مثل رزق، سختی، خانواده، جنگ‌ها و درگیری‌ها جایگاهی ندارد؟
آیا پیام دین این است که: «به دستور گوش بده تا به جهنم نروی و بهشتی شوی»؟! به نظر می‌رسد که تکالیف فقهی تنها بخشی و نه همه پیام انبیا برای زندگی انسان می‌باشد و باید گفت سیر از نبوت به تکلیف و از آن به معاد و بهشت و جهنم در ارائه دین، ناقص بوده و در این بین حلقه‌های مفقوده‌ای وجود دارد.
پاسخ این گونه سؤالات، ریشه نگرش‌ها و تحلیل‌های اقتصادی،‌ اجتماعی،‌ تربیتی و سیاسی ما هستند و جالب است که ثقلین همه این سؤالات را پاسخ می‌دهد. پاسخ‌ها یک نگرش منسجم و همه‌جانبه را تشکیل می‌دهند که هر بخشی به بخش‌های دیگر مرتبط و وابسته است. اینجاست که انسان احساس می‌کند با مراجعه به میراث پیامبر و اهلبیت علیهم السلام، افقی برای پاسخ به ابهامات نسل جوان در جهان امروز یافته است.

بنابراین دو چیز از منابع دینی قابل استخراج است:

1. نگرش بنیادین و عام انسان به هستی، خدا و خودش که اصولاً چه اتفاقی بناست در این عالم برای انسان بیافتد.
2. نگرش‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و تربیتی که سنت‌های خداوند و اصول جهت‌گیری انسان در این عرصه‌ها را معین می‌کند.