وقتی تصمیم میگیرید در بالاترین سطح سیاست جهانی بازی کنید لوازم خودش را میطلبد

معیار و عقلانیت ما در ارزیابی

حضرت‌آقا در دیدار با خبرگان سال۱۳۹۳ می‌فرماید: ما به مسائل جهانی و منطقه‌ای و از جمله کشور خودمان باید نگاهی جامع داشته باشیم. نگاه کلان به ما بصیرتی را عطا می‌کند که اولا موقعیت خودمان را در وضع کنونی بازیابی کنیم و بفهمیم در چه وضعیتی قرار داریم و ثانیا به ما تعلیم می‌دهد که برای آینده چه باید بکنیم؟! اینکه ما با آمارهای نقطه‌ای و مقطعی بررسی کنیم، همه واقعیت را نشان نمی‌دهد و به تعبیری نگاه کاریکاتوری خواهیم داشت.

دشمنان ما سه گسل «جغرافیایی»، «قومیتی» و «مذهبی» را در نظر گرفته و مرزبندی و هویت دموگرافی را چینش کردند. هر موقع هم خواستند یکی از این گسل‌ها را فعال و تبدیل به گسست هویتی منطقه کردند. مثلا با گسل قومیتی بین ترک، فارس و عرب گسست هویتی ایجاد کرده، آن را تبدیل به نزاعی کردند که عاملی بر عقب‌ماندگی ما شده است.

تحلیل وجه وابستگی ملت‌های همسایه

هر کدام از کشورها به نوعی وابسته می‌شوند. مثلا عراق چون دسترسی به آب‌های آزاد ندارد، کویت چون جمعیت که مهم‌ترین بخش در هویت‌بخشی و عزت‌بخشی است ندارد، یا عربستان امنیت انرژی دارد اما امنیت غذایی ندارد و ترکیه بالعکس آن است به وابستگی تن می‌دهند. ترکیه و عربستان اگر باهم باشند خیلی خوب است و زمان عثمانی‌ها نیز چنین بود اما اجنبی‌ها تفرقه انداختند.

وجه تمییز ایران در منطقه و ادعای تمدنیِ قلب جزیره جهانی

کشور وابسته نمی‌تواند ادعای تمدنی داشته باشد اما ایران با نفت و گازش امنیت انرژی‌ دارد. امنیت غذایی‌اش تامین است به علت تنوع اقلیمی که دارد؛ یا امنیت منابع‌انسانی باکیفیت از حیث آی‌کیو و ای‌کیوی دارد. هویت تاریخی‌تمدنی غنی‌ای دارد و سرشار از اسطوره هایی است که نماد های تشکیل دهنده هویت ملی هستند.

علاوه بر دسترسی به آب‌های آزاد، موقعیت ژئوپولوتیکی دارد که هیچ کشوری در دنیا ندارد. جزیره جهانی متشکل از سه قاره آسیا، آفریقا و اروپا است که قلبش غرب آسیا می‌باشد. قلب تپنده آن که نقطه مرکزی و اتصالی جزیره جهانی است ایران می‌باشد. اما با نهایت تاسف و تاثر بسیاری از مردم، نخبگان و مسئولین حاکمیتی نمی‌دانند که در چه جای حساسی حضور دارند و این غفلت ژئوپولوتیکی-ژئواستراتژیکی منجر به این شده که بگوییم آنها انسان‌های فرازمینی هستند و ما نهایت بتوانیم آب‌گوشت بزباش درست کنیم!

برتری نرم‌افزاری و سخت‌افزاری تمدن ایرانی اسلامی در مقابل تمدن پوشالی

قرآن اشاره می‌کند که: «للله المشرق و المغرب» «کذلک» همانطور که کعبه را وسط زمین قرار دادیم «جعلناکم امتا وسطا» شما را هم امت وسط قرار دادیم؛ که خیر الامور اوسطها است. بخشی از این خیر نرم‌افزاری است. ما به وسیله قرآن مولفه های اخلاقی، عقیدتی و رفتاری داریم و به راحتی می‌توانیم جذابیت ایدئولوژیکی ایجاد کرده و بر مکاتب پوشالی غلبه کنیم. هم‌چنین از حیث سخت‌افزاری موقعیت ژئوپولوتیکی که جهان اسلام و به طور خاص ایران دارد می‌توانیم «لتکون شهداء علی الناس» و پیشران نظم جهانی باشیم.

انقلاب اسلامی ما را وارد «بازی بزرگان» کرد

انقلاب ایران دنبال این نبود که ما را در ساخت جاده و بردن آب و برق به روستا مستقل کند؛ این کف کار است. انقلاب آمد ما را وارد «بازی بزرگان» کند. وقتی تصمیم می‌گیرید در بالاترین سطح بازی کنید لوازم خود را می‌طلبد. ممکن است دوتا مربی یا ابزاری هم از کشور دیگر بیاوریم؛ اصلا تعامل جهانی یعنی همین؛ اما سرآخر در جایگاه هویت ملی باید معنا پیدا کند. سرانجام در «بازی بزرگان عالم سیاست» این ائتلاف چهار به علاوه یک در منطقه با رهبری ایران و مدیریت حاج‌قاسم بود که به داعش پایان داد.

نحوه تامین منافع ملت

برای تقریب به ذهن درخت پسته و گردو را در نظر بگیرید. برای به ثمر رسیدن بین ۱۰ تا ۱۵ سال به زمان نیاز دارد. خربزه و هندودانه ۵ تا ۶ ماه زمان می‌خواهد. ما نمی‌گوییم اصلا به خربزه نیاز نداریم اما باید توضیح دهیم که به پسته هم نیاز داریم. اگر به ثمر بنشیند ما را از خیلی چیزها بی‌نیاز می‌کند. ما در مقام تثبیت امنیت جانی که یک پروژه زمان‌بر بود توانستیم موفق باشیم. کار به جایی رسیده که خود دشمن می‌گوید گزینه نظامی را کنار گذاشته است.

طبیعی است وقتی وارد بازی بزرگان شدیم علیه ما حملات نظامی و امنیتی و… بکنند و ما نیز پنانسیل تبدیل شدن به کشور ناامنی که جنگ داخلی فراگیر داشته باشد را داریم. اما همه را مدیریت کردیم و وسط گاوبازی گاوبازان غربی سربلند و پیروز بیرون آمدیم.

تحلیل جنگ هیبریدی دشمن

در جنگ ترکیبی ما با یک ریلی مواجه‌ایم که دو خط دارد: یک خط میدان واقعی و یک خط برساخت روایی است. قطار کارآمدی نظام با قطار دشمن ایستگاه به ایستگاه حرکت می‌کند. در میدان واقعیت دستاورد های بزرگی را کسب کردیم اما در میدان روایت نتوانستیم به مردم روایت کنیم چگونه به ایستگاه تثبیت امنیت جانی رسیدیم؟ و چگونه قرار است به ایستگاه تثبیت امنیت مالی برسیم؟

آمریکایی‌ها در عدم دستیابی ما به ایستگاه تثبیت امنیت جانی ناموفق بودند اما نمی‌گذارند ما این را برای مردم‌مان روایت کنیم و خودشان هم وارونه روایت می‌کنند؛ چراکه ما متاسفانه مهندسی روایت نداریم و جهادتبیین اینجا معنا پیدا می‌کند.

در دستیابی به ایستگاه امنیت اقتصادی دستاوردهای بزرگی به دست آوردیم: مثلا توانستیم وارد شانگهای شویم که ۴میلیارد جمعیت دارد. توانستیم کریدور شرق به غرب و یک‌جاده-یک‌کمربند را ایجاد کنیم. توانستیم سوئیفت بین خودمان و ۱۳ کشور دیگر ایجاد کرده و از سوئیفت غربی بی‌نیاز شدیم تا بتوانیم تبادل مالی کنیم. اگر ۳درصد بندر انزلی را به روس و چین میدادیم پدر ما را در عالم روایت درآوردند که کل ایران را فروختند! ۵۳درصد بندر سالیانکا را از روس‌ها خریدیم که کریدور شمال-جنوب را شکل دهیم. یک خط خبری از طرف دشمن روی آن کار نکرد. صداوسیما خط خبری می‌رود اما متاسفانه روایت بلد نیست.

وقتی مدیران لایه میانی متوجه نیستند چه کنیم؟

سه لایه «مردمی» «نخبگانی» و «حاکمیتی» را باید جهاد تبیین کرد. آمریکا به عنوان حافظ نظم موجود، بریکس به عنوان منتقد سهم‌خواه نظم موجود و ایران به عنوان منتقد برهم زننده نظم موجود هستند. دو سر طیف (ایران و آمریکا) سعی دارد طیف وسط را با خود همراه کند. ما زیر فشارها خودمان را ثابت کردیم و به جایی رسیدیم که کشورها پیشنهادات ما را اجرایی می‌کنند. اینها را باید ساختارسازی کنیم.

برخی مسئولین تا آمریکا جلوی چشم‌شان فرو نریزد باور نمی‌کنند. آمریکا به عنوان معشوقه بسیاری از آقایان نخبه و مدیران لایه میانی در حال فروریختن است. خودشان مقاله می‌نویسند که آمریکا آمد خاورمیانه را آمریکایی کند خودش خاورمیانه‌ای شده است.

کلان‌روایت ایران و مخابره آن به جهان

هر کس به آمریکایی‌ها وصل شد سرآخر شکست خورد. صدام، بن‌علی، مبارک، القاعده و بن‌لادن یا داعش و ابوبکر بغدادی مگر کم خدمت به آمریکا کردند؟ اما هرکس به ایران وصل شد مقاوم‌تر از گذشته سر جایش است؛ حزب‌الله، انصارالله، حماس، حشدالشعبی و سوریه مقاوم ماندند. دنیا گفت بشار باید برود اما ایران گفت باید بماند و بشار ماند! انقلاب‌اسلامی در آستانه چهل و چهارمین سالگرد پیروزی‌اش به دنیا این تصویر را ارائه می‌کند که هرکس برای از بین بردن نظم ظالمانه گذشته به همراه ما بود مقاوم‌تر از گذشته باقی می‌ماند و هر کس با طاغوت همراهی کرد سرآخر از بین خواهد رفت.